De Wambergse Beek is genoemd naar het landgoed met kasteeltje De Wamberg nabij Berlicum (gemeente Sint-Michielsgestel). Het is gebouwd bij de samenvloeiing van de Wambergse Beek, de Loopgraaf en de Groote Wetering. De Wambergse Beek stroomde voorheen niet rechtstreeks in de Aa zoals nu wel het geval is, maar kwam samen met de Grote Wetering om daarna als Ingelandse (Engelandse) Stroom naar de rivier Aa te stromen. Op de rand van het beekdal stond tot midden 16e eeuw aan de Engelandse brug een watermolen (de Engelandse watermolen). Voorheen vormde de Wambergse Beek ook de benedenloop van de huidige Leijgraaf. Nadat de Leijgraaf als gevolg van de ontginning van Peelgronden veel meer water moest gaan afvoeren, werd een nieuwe monding gegraven die ten zuiden van Middelrode direct werd afgeleid naar de Aa. Zie onderstaande kadastrale overzichtskaart. Op de kaart van H. Verhees (1803) is nog een wiel (Spartelgat) te zien waar de Wambergse Beek de Zandstraat kruist. Dit is mogelijk een restant van een oud verdeelwerk.

Zie voor de etymologie van Wambergse Beek onder het artikel met de waternaam Wamp.

Landgoed en kasteel De Wamberg

Het landgoed Wamberg is in de tweede helft van de 14e eeuw ontgonnen op de plaats van een waarschijnlijk oudere nederzetting. De watermolen op de Engelandse Stroom is bekend uit 1371 maar is waarschijnlijk ook ouder. De Wambergse Hoeve (ook wel Grote Wamberg genoemd) is de oudst bekende boerderij en dateert uit de 14e eeuw. In de 16e eeuw werd op De Wamberg een herenhuis gebouwd, met koets- en jachthuis. Op de kaart van H. Verhees (1803) is de ligging en de waterhuishoudkundige situatie van voor Aa-kanalisatie nog zichtbaar. De Wambergse beek wordt dan Wetering genoemd, de huidige Grote Wetering meandert dan nog over het terrein van kasteeltje Spreeuwenburg en het Klooster Kouwater (Caldewater) Maria ad aquas frigidas (gesticht in 1434).