Waternamen als Mierbeek en Mierle wordt beschouwd als een afleiding van het Oudnederlandse mier* ‘moeras’. In Zuid-Nederland zijn diverse plaats- en waternamen afgeleid van dit stamwoord. Denk aan de waternamen Mierle en Mierbeeck (3x) en de plaatsnamen Meerlo, Mierde en Mierlo. Wat het element mier in plaatsnamen betreft wordt in de literatuur meestal de stelling van J. Lindemans (1953) gevolgd: het zou gaan om het in onze taal verdwenen woord mier gaan, dat verwant is met het Engelse mire, dat ‘moeras, drassige grond’ betekent. Verwantschap met Engels/Zweeds/Noors mire, IJslands myrr, alle benamingen voor ‘modder, moeras, natte bodem’. In Zweden en Noorwegen is mire ook modern het normale woord voor ‘moeras’.
Zie de artikelen Mierbeek en Mierle.
Geraadpleegde bronnen
- van Berkel & K. Samplonius: Nederlandse plaatsnamen verklaard (2018).
- van Helvoirt: Toponiemen in de gemeente Hilvarenbeek-Esbeek (2019).https://www.janvanhelvoirt.nl/boekenpdf/Origines%20Becanae_Esbeek%20deel1A_web.pdf
- Dittmaier: Die (H)lar-namen (1963).
- Lindemans: De Dieren in onze oudste Germaanse naamgevingen (1953).
- Schönfeld: Nederlandse waternamen (1955).
- Timmers: Over mensen en de peelrandbreuk (2020) www.jantimmerscultuurhistorie.nl